Twee casus worden beschreven waarbij vruchteloze pogingen zijn gedaan om impulsieve agressie met psychofarmaca te behandelen. Uiteindelijk werd een bètablokker gegeven met uitstekend resultaat. Er is echter weinig gecontroleerd onderzoek gedaan naar deze toepassing. Op basis van de bestaande literatuur lijkt de conclusie gerechtvaardigd dat een bètablokker werkzaam kan zijn bij voortdurende agressie bij allerlei somatische en psychische aandoeningen. Doseringen en contra-indicaties worden kort besproken.
Auteurs | Moleman, P. |
---|---|
Thema | Casus |
Publicatie | 6 juni 2013 |
Editie | Psyfar - Jaargang 8 - editie 2 - 2013 | nummer 2 |