‘Bewegingsstoornissen door psychofarmaca’ suggereert dat bewegingsstoornissen daar een direct gevolg van zijn. Dat is ook vaak zo, maar soms zijn de bewegingsstoornissen een gevolg van een ontregeling van het dopaminesysteem, wat ook psychotische symptomen geeft. Bewegingsstoornissen vormen dan een van de symptomen van psychosen, en psychofarmaca, met name antipsychotica, beïnvloeden dan beide. Het gebruik van antipsychotica stijgt al jaren en daarmee ook het absolute aantal bewegingsstoornissen, ondanks dat de nieuwere antipsychotica wat minder bewegingsstoornissen geven dan de oudere. We bespreken vanuit casuïstiek de acute (acute dystonie, acathisie en parkinsonisme) en tardieve bewegingsstoornissen (tardieve dyskinesie en dystonie). Herkenning is van groot belang omdat behandeling vaak mogelijk is.
Auteurs | Prof. dr. P.N. (Peter) van Harten, |
---|---|
Thema | Hoofdartikel |
Accreditatie | 1 accreditatiepunt |
Publicatie | 15 december 2017 |
Editie | Psyfar - Jaargang 12 - editie 4 - 2017 | nummer 4 |
Na het lezen van dit artikel