De medicamenteuze behandeling van opiaatverslaving bestaat meestal uit substitutietherapie door middel van methadon of buprenorfine. Tussen methadon en buprenorfine bestaan overeenkomsten, in beide gevallen betreft het een substitutiebehandeling, maar er zijn ook duidelijke verschillen. Methadon is een volledige agonist voor met name de mu opioïdreceptor, terwijl buprenorfine een partiële agonist is voor de mu- (en kappa-)receptor van het opioïdsysteem. Dit verschil in werkingsmechanisme heeft klinisch relevante effecten: zo heeft een behandeling met methadon onder andere een hoger risico op bijwerkingen door overdosering, terwijl een behandeling met buprenorfine onder andere onttrekkingsverschijnselen kan induceren.
Auteurs | Vossenberg, P. |
---|---|
Thema | Werkingsmechanisme |
Publicatie | 9 september 2020 |
Editie | Psyfar - Jaargang 15 - editie 3 - 2020 | nummer 3 |