De immuuntheorie van psychiatrische ziekten: een sleutelrol voor geactiveerde mononucleaire fagocyten

Dit overzichtsartikel beschrijft een rol van het immuunsysteem in de pathogenese van ernstige psychiatrische ziekten. De resultaten uit klinisch onderzoek tonen een verhoogde activering van microglia, macrofagen en monocyten bij patiënten met schizofrenie en ernstige stemmingsstoornissen. Deze gegevens worden ondersteund door resultaten uit preklinisch onderzoek, waarin een vergelijkbare activering van microglia, macrofagen en monocyten is aangetoond in diermodellen van deze psychiatrische aandoeningen. De veronderstelling is dat geactiveerde microglia minder neurotrofe factoren uitscheiden, zodat de ontwikkeling en de groei van het brein nadelig worden beïnvloed. Daarnaast produceren geactiveerde monocyten en macrofagen cytokines die een nadelig effect kunnen hebben op de functie van het brein. Deze effecten van geactiveerde microglia, monocyten en macrofagen zijn op zichzelf waarschijnlijk niet voldoende om de symptomen van depressie, manie of schizofrenie uit te lokken, maar kunnen in combinatie met andere bijkomende erfelijke en/of omgevingsfactoren bijdragen aan de pathogenese van psychiatrische stoornissen.