De prevalentie van tardieve dyskinesie bij oude en nieuwe antipsychotica

Tardieve dyskinesie (td) komt veel voor als bijwerking van antipsychotica, kan irreversibel zijn en leidt een enkele maal tot een fysieke handicap, en veel vaker tot een sociale handicap. td kan onderverdeeld worden in een orofaciale, een ledematen-romp en een respiratoire vorm. Nadat de oude antipsychotica voor een groot deel vervangen werden door nieuwe antipsychotica, werd gedacht dat td als bijwerking zou verdwijnen. Uit een meta-analyse blijkt dat de incidentie van td bij gemengde populaties bij oude antipsychotica hoger (5,5%) is dan bij nieuwe antipsychotica (4,0%). Dat verschil is beperkt. Bovendien vertonen veel studies methodologische problemen, onder meer de grote uitval en het verschil in dosisequivalenten tussen de armen met nieuwe en oude antipsychotica. Bovendien neemt het gebruik van nieuwe antipsychotica toe door verruiming van de indicatiegebieden. Daardoor zal in absolute getallen het aantal gevallen van TD toenemen. Aanbevolen wordt een systematische screening van bewegingsstoornissen middels een standaardprocedure, die eenvoudig geïmplementeerd kan worden in de klinische praktijk en weinig tijd vergt.