In het eerste deel van dit tweeluik hebben we gezien hoe dopaminerge mechanismen een belangrijke rol spelen bij de kwetsbaarheid voor verslavingsgedrag en bij ontstaan en continuering daarvan. Verslavingsgedrag kan worden opgevat als een ernstige verstoring van de verschillende neurobiologische processen die natuurlijk, doelgericht gedrag aansturen. Naast de direct belonende effecten van roesmiddelen heeft dopamine een essentiële functie bij de neurobiologische mechanismen die aan de basis liggen van importantietoekenning en impulsregulatie. Deze factoren leiden in belangrijke mate tot voor verslaving essentiële klinische kenmerken zoals roes, zucht, dwang en terugval. De groeiende kennis over de neurobiologie van verslaving biedt aanknopingspunten voor de ontwikkeling van psychosociale en farmacologische interventies die nauwer aansluiten op de onderliggende pathogenetische processen.
Auteurs | Prof. dr. G. (Geert) Dom |
---|---|
Thema | Werkingsmechanisme |
Publicatie | 9 december 2008 |
Editie | Psyfar - Jaargang 3 - editie 4 - Nummer 4 - 2008 |