Lithium is de stemmingsstabilisator van eerste keuze voor de lange termijn voor patiënten met een bipolaire stoornis. De eliminatie van lithium geschiedt via de nieren. Langdurig lithiumgebruik is geassocieerd met een verslechtering van de nierfunctie. In hoeverre deze afname van de nierfunctie bij lithiumgebruik klinisch relevant is, is zeer de vraag. Uit recent onderzoek blijkt dat het langdurig gebruik van lithium niet is geassocieerd met eindstadium nierfalen of niertumoren. Het verband tussen lithiumgebruik en chronische nierinsufficiëntie is onzeker. Frequente lithium- en nierfunctiecontroles zijn noodzakelijk om eventueel klinisch relevante afname nierpathologie te voorkómen. Bij een achteruitgaande nierfunctie kan besloten worden de lithiumdosering te verlagen en/of door te verwijzen naar een internist of nefroloog.
Auteurs | Dr. M. (Max) de Leeuw, |
---|---|
Thema | Bijzondere bijwerkingen |
Accreditatie | 1 accreditatiepunt |
Publicatie | 15 juni 2017 |
Editie | Psyfar - Jaargang 12 - editie 2 - 2017 | nummer 2 |
Na het bestuderen van dit artikel