Lithiumgebruik in de dagelijkse praktijk

Lithium is een effectief middel bij de behandeling van patiënten met een bipolaire stoornis. De toepassing van lithium wordt echter beperkt door bijwerkingen en risicosituaties. Enkele van de meest voorkomende bijwerkingen bij langdurig gebruik zijn polydipsie (gemeld bij 38-70% van de gebruikers), polyurie (15-40%), schildklierafwijkingen, tremor (28-45%), droge mond, cognitieve stoornissen (10-43%), gewichtstoename en moeheid.1 Bij hypothyreoïdie kan worden behandeld met levothyroxine en tremor kan worden verminderd door de spiegel te verlagen of een bètablokker toe te voegen. Voorkomen en behandelen van gewichtstoename en diabetes insipidus vergen meer inspanning maar zijn noodzakelijk om chronisch nierfunctieverlies te beperken. Een duidelijk en hanteerbaar vochtbeleid, behandeling met amiloride, zoutbeperking en eventueel eiwitbeperking onder zorgvuldige controle van lithiumspiegel kunnen diabetes insipidus en chronisch nierfunctieverlies voorkomen of beperken. Bij diabetes insipidus of progressief nierfunctieverlies bij lithiumgebruik is multidisciplinaire behandeling met een nefroloog nodig om de behandeling met lithium zo lang mogelijk veilig te kunnen voortzetten.