De behandeling van agitatie bij minderjarigen is primair niet medicamenteus van aard. Omgaan met (dreigende) agressie vraagt een specifieke training van de behandelaar, waarmee medicamenteuze interventies veelal kunnen worden voorkomen. Er is weinig onderzoek voorhanden om de medicatiekeuze op te baseren. Bij kinderen en jeugdigen worden antihistaminica, benzodiazepineagonisten en antipsychotica gebruikt bij de behandeling van agitatie. Bij voorkeur is de behandeling symptoomgericht. Soms is alleen een aspecifieke interventie mogelijk. Dit artikel geeft een overzicht van de literatuur en praktijkervaringen op dit gebied en gaat in op de belangrijkste voor- en nadelen van de meest gangbare medicatie. Afgerond wordt met een overzicht van de te overwegen medicatie bij deze indicatie.
Auteurs |
G.M.A. (George) Westermann
Langenaken, M.J.M.C. |
---|---|
Thema | Kinderen en jeugdigen |
Publicatie | 18 maart 2012 |
Editie | Psyfar - Jaargang 7 - editie 1 - Nummer 1 - 2012 |