Hersenletsel kan leiden tot cognitieve beperkingen, persoonlijkheidsverandering, gedragsproblemen en andere psychische stoornissen. De invloed op het leven van patiënt en zijn omgeving door de persoonlijkheidsverandering en de psychische stoornissen zijn veelal groot. Gedragsmodificerende medicatie wordt vaak snel voorgeschreven, terwijl het effect van andere interventies niet of onvoldoende is geëvalueerd.
In twee artikelen beschrijven wij de mogelijkheden en beperkingen van medicamenteuze behandelingen bij hersenletselpatiënten met psychische stoornissen. Dit eerste artikel geeft een overzicht van de belangrijkste evidence-based richtlijnen voor de medicamenteuze behandeling in de subacute en chronische fase. Eind 2006 verscheen een Amerikaanse en begin 2007 een Nederlandse richtlijn (vernieuwde versies of andere richtlijnen over dit thema zijn er voor zover ons bekend niet).1,2 Beide richtlijnen worden vergeleken, nadat eerst enkele problemen rond de diagnostiek van de psychische gevolgen van hersenletsel zijn toegelicht.
Hoewel de farmacotherapie centraal staat, zijn niet-medicamenteuze interventies bij hersenletsel meestal de eerste stap.
Auteurs |
Wiersma, J.
Arts, K. |
---|---|
Thema | Overig |
Publicatie | 10 september 2010 |
Editie | Psyfar - Jaargang 5 - editie 3 - Nummer 3 - 2010 |