Polyfarmacie bij kinderen en jeugdigen: rationale, almacht of onmacht?

Bij kinderen en jeugdigen kan, net als bij volwassenen, sprake zijn van chronische ontwikkelingsproblematiek, waarbij medicamenteus behandelen een onderdeel van het behandelplan is. De beschreven casus toont echter aan dat een louter medicamenteuze benadering van problemen of klachten kan leiden tot polyfarmacie, waarvoor een rationale ontbreekt en waarbij dit deel van de behandeling van de patiënt een op zichzelf staand feit is geworden zonder inbedding in een breder behandelplan. Het is dan ‘pillen zonder praten’ geworden. Op den duur blijkt zo niet goed meer te beoordelen of bepaalde klachten onderdeel zijn van het oorspronkelijke probleem of een bijwerking en daarmee een iatrogeen symptoom.