Van ontsteking naar depressie?

Er is mogelijk een relatie tussen ontstekingsprocessen en depressiviteit. De belangrijkste aanwijzing hiervoor is het feit dat een groot percentage gezonde vrijwilligers die geïnjecteerd worden met pro-inflammatoire geneesmiddelen, zoals interferon-alfa, ziektegedrag gaat vertonen waarvan de symptomen lijken op die van een depressie. Bij patiënten met een depressie zijn de ontstekingsparameters CRP, IL-6 en TNF-alfa het vaakst verhoogd. De praktische bruikbaarheid van deze ontstekingsparameters is echter beperkt, omdat ze bij de meeste depressieve patiënten niet verhoogd zijn, vaak niet goed correleren met respons of voorspellend zijn voor therapieresistentie. Additietherapie met de ontstekingsremmende NSAID’s (non-steroidal anti-inflammatory drugs), met name celecoxib en acetylsalicylzuur, is mogelijk wel een effectieve strategie bij de behandeling van depressies waarbij antidepressiva onvoldoende helpen. Op dit moment is echter nog niet bekend bij welke depressieve patiënten dit een geschikte optie is, hoe lang doorbehandeld moet worden en of er sprake moet zijn van verhoogde ontstekingsparameters om tot deze behandeling over te gaan.